de geschiedenis en meer
BIOGRAFIËN
Personen die in het bestaan van Bouwcentrum een sleutelrol hebben vervuld
OPRICHTING
In 1970, na de grote uitbreiding, werd in samenwerking met boekhandel Voorhoeve & Dietrich opgericht de Bouwcentrum-Boekhandel Voorhoeve & Dietrich NV, als algemene, in bouwen en wonen gespecialiseerde boekhandel.
Tevens zou deze NV dienen als verkooppunt van de Bouwcentrum-uitgaven.
Per 1 januari 1974 werd deze samenwerking beëindigd en werden de activiteiten voortgezet door Bouwcentrum-Boekhandel BV, als volledige dochter van NV Bouw Internationaal Centrum.
VERVOLGENS…
In 1986 is Bouwcentrum Boekhandel meegegaan in de verzelfstandiging van Bouwcentrum Expo en in 1996 meeverhuisd naar de Schiekade.
Daar zijn de activiteiten in 2002 beëindigd.
Powered by WP Popups
Op 1 augustus 1945 werd het Adviesbureau voor toegepaste Statistiek opgericht door ir.Jan van Ettinger. De dagelijkse leiding berustte bij Hans Sittig, die vanaf 1948 als mede-firmant optrad. Uit dit adviesbureau is later het adviesbureau voor Kwaliteitsbeleid en Besliskunde ontstaan.
In 1972 werd overeenstemming bereikt over het overnemen van de aandelen van de twee eigenaren en werd het een eigen Bouwcentrum-instituut. Desondanks is AKB naar buiten toe steeds opgetreden als een autonoom bedrijf.
AKB was dé pionier in Nederland op het gebied van bedrijfskundige model-ontwikkeling.
Bij alle Bouwcentrum-projecten waar wiskundige modellen gebruikt werden trad AKB op als adviseur en dankzij de vroege deskundigheid op dat gebied was het ook lange tijd het computer-centrum van Bouwcentrum.
Directeuren zijn geweest: Hans Sittig (1945-1978), Kees van Hee (1978-1984).
AKB ontwikkelde zich gaandeweg steeds meer tot specialist in slimme planning-software. Deze ontwikkeling werd versterkt met de aankoop van (in juni 1987) en samenvoeging met de failliete automatiseerder Ores. Daarna werkte het bureau onder de naam AKB Ores. AKB-Ores was een kleine doch innovatieve speler op de Nederlandse markt en had met name een reputatie om slimme en creatieve oplossingen te implementeren met veel persoonlijke aandacht. Helaas leidde dit ook tot enkele moeilijk onderhoudbare modules.
In 2004 is AKB-Ores overgenomen door het Belgische Intris.
Actueel bestaat AKB Logistics, ontwikkelaar van logistieke software (rittenplanning e.d.), onder Intris Nederland BV / AKB-Ores-International-BV – Wagenmakerstraat-3 – 2984BD Ridderkerk – 0180-414275 (info 1-6-2016) – www.akb-logisticssoftware.nl.
Powered by WP Popups
Internationale Opleidingen
Als antwoord op een toenemende internationale vraag naar de expertise van het Bouwcentrum werd in 1958 een internationale opleidingsafdeling opgericht om internationaal onderwijs te geven en kennis over te dragen aan professionals uit ontwikkelingslanden die oplossingen zoeken in de woning- en bouwsector.
Jan van Ettinger sr. richtte in 1958 de International Course on Building (ICB) op. Zijn doel was om planners, architecten en ingenieurs uit ontwikkelingslanden vertrouwd te maken met de methoden die nodig zijn om tot een systematische oplossing voor bouwplannen te komen. Overigens waren ook professionals uit westerse landen geïnteresseerd in het programma.
De cursus van vijf maanden was opgedeeld in theoretische en praktische onderdelen. Het theoretische deel bevatte plannen, programmeren, technieken en organisatorische vaardigheden. Het praktische gedeelte, dat vier maanden duurde, diende om de deelnemers in staat te stellen zich te specialiseren. Tijdens de training werd elke deelnemer gecoacht door een staflid bij plaatsing op een instituut of bureau.
In 1966 werd uitgebreid met de International Course for Industrial Quality Instructors.
Deze (Engelstalige) cursussen werden twee keer per jaar in Rotterdam georganiseerd, voor deelnemers uit bijna 80 landen.
Adjunctdirecteur Frans Verschoor hield toezicht op de organisatie van de cursussen. In 1968 werd Jan van Ettinger Junior benoemd tot vaste directeur.
Op 30 juni 1971 werden de onderwijsactiviteiten van ICB overgedragen aan Bouwcentrum International Education (BIE), dat in het ronde gebouw bleef. De overige activiteiten van het Bouwcentrum werden ondergebracht in de nieuwe hoogbouw van het gebouwencomplex.
Met deze verhuizing is er een duidelijk fysiek en financieel onderscheid gemaakt tussen beide, waarbij BIE gaandeweg onafhankelijker en zelfvoorzienend wordt. Met de veranderingen werden bestuursfuncties ingevuld door gekwalificeerd personeel en werd er vast wetenschappelijk personeel aangesteld.
BIE heeft ook een eigen bibliotheek opgezet. In februari 1972 werd een nieuwsbrief gelanceerd; het werd een tweejaarlijkse publicatie.
BIE was gespecialiseerd in huisvestingsprojecten voor lage inkomens en het verlenen van technische bijstand aan ontwikkelingslanden. Naast de standaard cursus werden er steeds meer gespecialiseerde cursussen aan het lesprogramma toegevoegd.
In 1978 besloot het Bouwcentrum, in nauw overleg met de NUFFIC (Netherlands Universities Foundation for International Cooperation), zijn activiteiten op het gebied van de ontwikkelingssamenwerking onder te brengen in een nieuw op te richten stichting Bouwcentrum International Education. Het bestuur van de stichting werd samengesteld uit op voet van evenredigheid voorgedragen leden vanuit Bouwcentrum en de NUFFIC.
Deze stichting stelde zich ten doel -door middel van internationale uitwisseling van informatie, kennis en ervaring- een wezenlijke bijdrage te leveren tot en deel te nemen aan ontwikkelingssamenwerking zowel op het gebied van housing, building and planning als op dat van integrated quality control.
Dit doel werd nagestreefd door:
– Het organiseren en bevorderen van internationale onderwijsactiviteiten
– Het organiseren van kennis door middel van voorlichting en publikaties
– Het bevorderen respectievelijk zelf verrichten van documentatie-, onderzoek- en ontwikkelingswerk
– Het adviseren aan internationale organisaties, regeringen en instituten in het buitenland
– Het samenwerken met gelijkgerichte instituten in binnen- en buitenland.
Een nieuwe fase begon in 1982, onder Cor Dijkgraaf, aangesteld in 1976 toen BIE haar naam veranderde in Instituut voor Huisvestingsstudies (IHS).
In 1990 veranderde de naam weer in Institute for Housing and Urban Development Studies, maar het acroniem IHS bleef ongewijzigd.
Na steeds meer aandacht te hebben besteed aan de complexiteit en de geïntegreerde aard van problemen waarmee steden worden geconfronteerd, heeft het instituut zijn programma’s opnieuw ontworpen om de ontwikkeling van vaardigheden te bevorderen waarmee problemen in de lokale context kunnen worden opgelost. Tegelijkertijd begon het instituut zijn korte cursussen te koppelen aan het ontwikkelen van een master in stadsbeheer en -ontwikkeling, en pionierde het ontwerp van twee grote cursussen voor stadsbeheer en stedelijk milieubeheer.
In de jaren ’90 namen de activiteiten in het buitenland toe. IHS was verantwoordelijk voor het opzetten en versterken van meer dan een dozijn internationale instellingen voor opleiding, onderzoek en capaciteitsopbouw in het buitenland. Institutionele ontwikkelingsprogramma’s voor de langere termijn ontwikkelden zich en deelnemende studenten werden toegewezen aan belangrijke sectorstudies, waarbij werd gekeken naar huisvestingshervormingen en gemeentelijke ontwikkelingsprojecten. Er was ook een aanzienlijke toename van projecten waarbij multilaterale en bilaterale organisaties betrokken waren, waaronder de Wereldbank, de Aziatische Ontwikkelingsbank en de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank. De samenwerking met UN-Habitat en haar verschillende programma’s -met name met haar capaciteitsopbouwactiviteiten en het Sustainable Cities Program- bracht de betrokken partijen dichter bij elkaar.
In januari 2000 is IHS verhuisd naar de campus Woudestein van de Erasmus Universiteit Rotterdam. IHS maakte op dat moment een complex proces van reorganisatie door dat resulteerde in een institutionele aanpassing van de manier van werken en het aangeboden programma.
De activiteiten werden, zoals ze nog steeds zijn, georganiseerd rond de driehoek “Onderzoek-Opleiding/Onderwijs-Adviesdiensten”, waarbij de een op de ander aansluit.
In 2004 werd IHS een zelfstandig bedrijf dat is verbonden aan de Erasmus University Holding. De verhuizing resulteerde in januari 2005 in de benoeming van een nieuwe raad van commissarissen, met Nico van der Windt als bestuurder. De masteropleiding is herontworpen tot een eenjarige eenjarige master stedelijk management en ontwikkeling, met zes afstudeerrichtingen.
Er wordt steeds meer ervaring geput uit de verschillende faculteiten van de Erasmus Universiteit en nieuwe samenwerkingen met andere instituten in binnen- en buitenland. In Rotterdam, dat gezien wordt als centrum van moderne architectuur, fungeert IHS als brug naar de snel verstedelijkende wereld in ontwikkelingslanden en als brug tussen academische disciplines en praktijk.
In 2007 ontving IHS de UN-Habitat Scroll of Honor-prijs voor het leiden van de weg als een wereldwijd centrum van uitmuntendheid en kennis door zijn hoogwaardige onderwijsprogramma’s op het gebied van huisvesting, stadsbeheer en stadsmilieubeheer en -planning.
Deze prijs wordt elk jaar uitgereikt op World Habitat Day, een dag die is ingesteld door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties om het bewustzijn over de toestand van menselijke nederzettingen te vergroten.
“Dit is de meest prestigieuze prijs die door de Verenigde Naties wordt uitgereikt als erkenning voor het werk dat is verricht op het gebied van de ontwikkeling van menselijke nederzettingen.” (UN-HABITAT uitvoerend directeur mevrouw Anna Tibaijuka)
In 2008 bereikte de mensheid een historische mijlpaal: meer dan de helft van de wereldbevolking woonde in stedelijke gebieden.
IHS erkent de wereldwijde impact van steden, evenals het belang van duurzame ontwikkeling. In lijn met de missie, “Making cities work”, ontwikkelt IHS menselijke en institutionele capaciteiten om armoede te verminderen en de levensstandaard in steden te verbeteren. Onze onderzoeks-, onderwijsprogramma’s en adviesdiensten bieden waardevolle hulp bij het aanpakken van de veelzijdige uitdaging van verstedelijking.
In meer dan 55 jaar activiteit hebben meer dan 8.500 professionals uit 140 landen een opleiding genoten bij IHS. De IHS-alumni zijn actieve stadsexperts, variërend van architecten, sociale wetenschappers, economen, overheidsmedewerkers, ambtenaren en overheidsfunctionarissen.
BKB vormde een onderzoeks- en certificatie-instelling, met een specialisatie in bouwmaterialen en bouwprocessen.
Vanuit de afdeling Organisatie en Efficiency van Stichting Ratiobouw werd in 1973, na de eerste oliecrisis, het BKS (Bureau Kwaliteitsbewaking Spouwmuurvullingen) opgericht. De overheid stimuleerde woning- en gebouwbezitters om hun onroerend goed middels subsidie op spouwmuurisolatie beter te isoleren, om zodoende energie te besparen.
BKS had de taak om het proces van isoleren te controleren. De uitvoerende isolatiebedrijven stonden dan ook onder permanente kwaliteitsbewaking.
Het bureau werd geleid door E. Wulkan, G. Bakker en H. Nederveen en groeide al snel uit tot een werkgroep van 9 fulltimers en 20 parttimers.
In 1975 werd tevens, als samenwerkingsverband tussen Bouwcentrum en twee TNO-instituten, het bureau BTE (Bouwcentrum-TNO- Energiezaken) opgericht; onder leiding van J. van Sante.
Begin tachtiger jaren is de stichting KOMO bij de toenmalige erkenningsregeling spouwmuurisolatie betrokken om een kwaliteitslabel toe te voegen. In 1982 werden de eerste KOMO/BKS-kwaliteitsverklaringen afgegeven.
Daarnaast kende Bouwcentrum het Bureau Attesten. Dit bureau voerde in opdracht van KOMO werkzaamheden uit op het gebied van attesten en attesten-met productcertificaat. Eén van de eerste productcertificatieregelingen was die voor woonwagens.
In 1985 zijn BKS en Bureau Attesten samengevoegd.
In de jaren na 1985 zijn er ook nog andere samenwerkingsverbanden geweest met TNO.
Bouwcentrum besloot om zich meer te gaan richten op certificeren en attesteren. Om certificering en advies duidelijker te scheiden werd eind jaren tachtig in joint-venture met TNO Bouw een aparte BV opgericht, BV Kwaliteitsverklaringen Bouw (BKB), onder leiding van een driemanschap waaronder H. Nederveen. Begin jaren ’90 is TNO uitgekocht door Bouwcentrum, onder directeur Koelman.
Gelijktijdig met de (tijdelijke) opheffing van de Stichting KOMO in 1993 werden alle certificatieinstellingen die KOMO-kwaliteitsverklaringen afgaven, geaccrediteerd door de toenmalige Raad voor de Certificatie.
In 1995 is BKB verzelfstandigd en heette vanaf toen “BV Kwaliteitsverklaringen Bouw”, met Nederveen als directeur. Rond die tijd verhuisde het bureau vanuit het Weena gebouw naar de Veerhaven in Rotterdam.
In 2002 is BKB gefuseerd met IKOB (stichting Instituut voor Keuring en Onderzoek van Bouwmaterialen). Om de fusie te bezegelen is in 2004 besloten om per 1 januari 2005 te verhuizen naar één locatie in Houten.
Henk Nederveen is op 1-7-2003 met pensioen gegaan.
IKOB-BKB fuseerde in 2013 met SKG tot het huidige certificeringsinstituut voor de bouw SKG-IKOB in Geldermalsen.
Powered by WP Popups
In 1956 werd op gezamenlijk initiatief van Ministerie van Onderwijs, Ministerie van Volkshuisvesting en Bouwnijverheid en het Bouwcentrum de stichting Informatiecentrum voor Scholenbouw in het leven geroepen.
Het doel van ICS was het geven van voorlichting en adviezen op het gebied van de scholenbouw in de meest ruime zin van het woord.
Dat werd bereikt door het door het verrichten en doen verrichten van studies, het verzamelen en verspreiden van documentatiemateriaal, het verlenen van medewerking bij de ontwikkeling van nieuwe typen schoolgebouwen, het inrichten van tentoonstellingen en het organiseren van voorlichtingsbijeenkomsten en excursies, het onderhouden en bevorderen van de samenwerking met instellingen op het gebied van de scholenbouw in binnen- en buitenland.
Het Informatiecentrum voor Scholenbouw, later: Informatie & Advies Centrum Schoolaccommodaties, werd in 2000 onderdeel van Deloitte & Touche met behoud van de eigen naam om de goede naamsbekendheid niet te verliezen.
In 2005 besloot ICS weer op eigen benen te staan en als ICSadviseurs B.V. verder te gaan.
ICSadviseurs bedient al lang niet meer alleen het onderwijs. Het bureau is actief op het brede terrein vanmaatschappelijk vastgoed, zoals zorg, sport (bijvoorbeeld Sportcampus Zuiderpark in Den Haag) en gemeenten (waaronder gemeentehuizen in Bronckhorst en Wageningen). Het onderwijsterrein heeft zich verbreed en bestrijkt nu het hele terrein van kinderopvang tot campusontwikkeling voor hogescholen en universiteiten.
Duurzaamheid is een belangrijk thema; het door ICS begeleide Energy Academy Europe heeft in 2017 het predicaat “Breeam Outstanding” ontvangen.
Ook ICSadviseurs is actief buiten de grenzen, nl. in België, Duitsland, Oman en Aruba. Tenslotte verzorgt het “Schooldomein”, een magazine gericht op scholenbouw.
Naast de vestigingen in Amsterdam, Zwolle en Eindhoven keert ICSadviseurs in december 2017 terug in Rotterdam, en wel in de monumentale Van Nellefabriek in de Spaanse Polder.
Powered by WP Popups
Oorspronklijk was Bouwcentrum een expositiegebouw, waar tentoonstellingen ingericht werden. Basis was een permanente expositie van bouwmaterialen, daarbij werden later (eind jaren ’50) ook tijdelijke tentoonstellingen met een veel bredere thematiek georganiseerd (zie de lijst onder ‘archief’). Voor deze tentoonstellingen beschikte Bouwcentrum over een ontwerpafdeling, werkplaats en secretariaat. Daarnaast bestond er ‘Verkoop’, waar producenten ruimte in de expositie konden huren, en een afdeling Voorlichting (balie en telefonisch).
Bij de reorganisaties van 1987/1988 dreigde opheffing van deze afdelingen, waarop Derk van Kesteren in maart 1987 de afdeling Tentoonstellingen (activiteiten en inventaris) voor ƒ 1,- heeft overgenomen van Bouwcentrum. Er kwam vervolgens een aantal voorgenomen overnames en verhuizingen langs, die stuk voor stuk weer afsprongen.
In 1989 wordt opgericht de B.V. Bouwcentrum Expo, met Derk van Kesteren als directeur.
Volgens de oprichtingsakte is Bouwcentrum Expo BV een hergebruik van de inmiddels lege BV Euterpe, de voormalige horeca-dochter binnen Bouwcentrum.
Bouwcentrum Expo was tot medio 1995 nog voor 50% in handen van BV Bouwcentrum Beheer, maar toen die op 1-7-1995 fuseerde met PRC Platform is die 50% overgenomen en ging Bouwcentrum Expo geheel zelfstandig verder.
Per 1 januari 2015 zijn de activiteiten van Bouwcentrum Expo beëindigd. Het gebouw Schiekade 830 wordt door DTZ Zadelhoff nog wel geëxploiteerd onder de naam Bouwcentrum Rotterdam (maar heet officieel: kantorencomplex Huygenshof).
Powered by WP Popups
De Stichting Verletbestrijding Bouwnijverheid (SVB) is opgericht in de zestiger jaren van de vorige eeuw. Het bestuur bestond uit vertegenwoordigers van de bouwnijverheid: aannemers, werknemers, raadgevend ingenieurs enz.
“Het doel van de stichting is het verbeteren van de productie-omstandigheden in de bouwnijverheid, in het bijzonder gericht op het effectief bestrijden van negatieve effecten van de klimatologische invloeden op het bouwproces.
De stichting tracht het doel te bereiken door het uitvoeren van onderzoek, het geven van studieopdrachten, het samenstellen en uitbrengen van rapporten en adviezen en het deelnemen aan activiteiten van anderen op dit gebied.”
In dit kader was een financiele bijdrageregeling van toepassing op aannemers die op bouwprojecten maatregelen troffen om vorstverlet te beperken: de Verletbestrijdingsregeling (VBR). De regeling werd uitgevoerd/gecontroleerd door de SVB en gefinancierd door de Stichting Risicofonds/Vacantiefonds Bouwnijverheid.
De activiteiten van de SVB werden uitbesteed aan het Bouwcentrum, met uitzondering van de financiële afwikkeling van de VBR. Deze laatste werd uitgevoerd door de Stichting Sociaal Fonds Bouwnijverheid, het werkapparaat van onder andere het Risicofonds/Vakantiefonds.
De activiteiten die het Bouwcentrum geacht werd uit te voeren (het ‘werkbureau van de SVB’)werden ondergebracht bij de afdeling Dienstverlening Aannemingsbedrijven, onderdeel van de Bouwcentrum-hoofdgroep Kennisoverdracht.
Deze afdeling bestond uit drie bouwconsulenten die bouwbedrijven adviezen gaven.
De leiding was in handen van resp. A. van der Gaag, E. Edelman en S.R.Ruiter.
In de loop van de jaren ’70 werd meer aandacht besteed aan voorlichting. Hiertoe werden o.a. drie regionale verletbestrijdingsconsulenten aangesteld: een in het noorden en twee in het midden van het land.
De voorlichtingsmiddelen, zoals affiches, werden door het Bouwcentrum verzorgd.
Ook het personeel van het werkbureau werd door het Bouwcentrum aangetrokken, zowel districtsinspecteurs als consulenten en waarnemers.
Eind jaren ’80/begin ’90 werd besloten de VBR te beeindigen en de SVB op te heffen. Het personeel werd overgeplaatst binnen het Bouwcentrum dan wel ontslagen.
Powered by WP Popups
In 1968 ontstond een samenwerking van het bouw-bedrijfsleven, organisaties in de bouwwereld, de gemeentelijke en proviciale overheid van de noordelijke provincies en het Bouwcentrum voor de vestiging van een Bouwcentrum in het noorden van het land. Dat initiatief leidde in september 1969 tot de vestiging van Bouwcentrum Noord-Nederland in de Martinihal in Groningen. De leiding was in handen van de heer G. Keulen, tevens hoofd voorlichting. De activiteiten waren dezelfde als in Bouwcentrum Rotterdam, maar wel bescheidener. Er waren tijdelijke tentoonstellingen, een permanente bouwmaterialenexpositie, voorlichting, bouwkundige inspecties, studiedagen voor bouw-professionals e.d. Er was een nauwe samenwerking met Bouwcentrum Rotterdam.
In 1973 werd, door het wegvallen van een groot gedeelte van de subsidie voor Bouwcentrum Noord-Nederland, besloten tot het opheffen hiervan.
Om de dienstverlening in het noorden toch te kunnen voortzetten, werd gezocht naar de mogelijkheid voor een eigen vestiging van het Bouwcentrum in de binnenstad van Groningen.
Een nieuw onderkomen werd gevonden in de Gelkingestraat nr.6, vlak bij de markt in het centrum van Groningen.
De opening was op 1 januari 1974; de nieuwe naam was Bouwcentrum Groningen en de directeur was Pieter Cornelisse.
Alle activiteiten werden hier voortgezet, behalve, wegens de beperkte ruimte, de tijdelijke exposities.
Deze vestiging was een echt “filiaal” van Bouwcentrum Rotterdam, waarmee dan ook een hechte samenwerking was.
In 1980 was de verhuizing naar de Trompsingel in Groningen. De expositie en de publieksvoorlichting werden gestopt. Bouwkundige adviezen en publicaties over bouwkundige problemen waren de belangrijkste activiteiten, evenals de bouwkundige inspecties, die veelal de basis zijn voor deskundigen-verklaringen bij juridische conflicten.
In 1985 (?) was de laatste verplaatsing van Bouwcentrum Groningen naar de Capellastraat 1 in Groningen. De aktiviteiten van de Trompsingel worden hier voortgezet, totdat in 1987 de directeur, Pieter Cornelisse, door een herseninfarct wordt uitgeschakeld. Er wordt dan besloten om Bouwcentrum Groningen op te heffen.
De werkzaamheden worden overgenomen door de Sacon Groep.
Powered by WP Popups
In 1943 startte het toenmalige Instituut voor praktische bedrijfskunde de ‘kadercursus Organisatie Bouwbedrijf’. Per 25 september 1948 werd deze opleiding ingelijfd door Bouwcentrum. De initiator van de cursus, dhr.E.S.Beek, kwam in dienst van de Stichting Bouwcentrum en is daar begonnen met het uitbouwen van de afdeling Opleidingen Bouwcentrum.
Het voorwoord in de brochure van het cursusjaar 1963/1964 beschrijft perfect de betekenis en het doel van de opleidingen, die het Bouwcentrum organiseerde:
“VOORWOORD
Het bouwbedrijf, alhoewel het niet tot de industrieën wordt gerekend, is bezig zich te ontwikkelen tot een geïndustrialiseerd bedrijf in die zin, dat in het productieproces van machines gebruik gemaakt wordt, arbeidssplitsing wordt toegepast, de bouwtechniek op wetenschappelijke grondslagen is opgebouwd en vooral: de uitvoeringsmethoden en organisatie wetenschappelijk worden benaderd.
Door deze ontwikkeling worden aan de functionarissen in het bouwbedrijf, zowel de leidinggevende als de specialistische, op verschillend niveaus, steeds hogere eisen gesteld.
Hieruit is een grote behoefte aan aanvullende scholing ontstaan. In de cursussen die in dit prospectus worden aangeboden, is systematisch gerangschikte ervaring van vele bouwpractijkmensen verenigd met resultaten van onderzoek in de practijk en achter het bureau.
De opleidingen zijn op de behoeften van het bouwbedrijf afgestemd en vormen een onmisbare schakel in het streven de productiviteit in het bouwbedrijf door toenemende industrialisatie te verhogen.
De geboden opleidingen beveel ik daarom gaarne in uw belangstelling aan.
ir. J. van Ettinger
Directeur Bouwcentrum”
In de 45 jaar dat Opleidingen Bouwcentrum (opgericht op 25 september 1948) heeft bestaan, hebben naar schatting 70 à 80.000 mensen cursussen gevolgd en afgerond bij dit instituut.
DE CURSUSSEN
Het aanbod van Opleidingen Bouwcentrum bestond uit de volgende cursussen:
Op 12 december 1977 werd vanuit Opleidingen Bouwcentrum de zelfstandige Stichting Vakopleidingen Schoonmaakbedrijven en -diensten (SVS) opgericht. Deze ontwikkelde zich sterk in de jaren daarna en in mei 1991 verliet SVS het Bouwcentrum naar een zelfstandige vestiging.
DE ORGANISATIE
Elk jaar werd de ingewikkelde puzzel gelegd die nodig was voor het realiseren van de circa 20 cursussen op vele locaties in het land. Veel cursussen, ook nog tegelijk in meerdere regio’s. Er waren cursussen van 26 weken en kleinere die drie maanden duurden. De cursussen werden altijd ´s avonds gegeven, ook waren er praktijktrainingen die in het weekend plaatsvonden.
De puzzelstukjes daarbij waren bijvoorbeeld:
– Het werven en contracteren van docenten
– het oproepen van cursisten
– het uitzoeken in het hele land van lokaties waar de cursussen werden gehouden
– het samenstellen en vervaardigen van het lesmateriaal enz.
VERVOLGENS…
In juli 1993 werd Opleidingen Bouwcentrum door Bouwcentrum Beheer verkocht aan de Stichting Behartiging Bouwnijverheid. Dit was in feite het einde van Opleidingen Bouwcentrum, hoewel de naam nog enige jaren werd gebruikt in ”BOB Opleidingen Bouwcentrum”. Dit samenwerkingsverband was gevestigd in Waddinxveen, waar ook een deel van het personeel werd ondergebracht.
Powered by WP Popups
Popup techniek
